Létta af

Hann sat við tölvuna, horfði á vídjó annarshugar. Ég vissi hvað var að trufla hann, ég vissi að hann var að reyna að hugsa um eitthvað annað. Ég spurði hann hvort ég gæti gert eitthvað, hann annarshuga sagði nei.
En ég vissi hvað ég gat gert, það var eitt sem hann gat ekki gert annarshuga. Eiga eiginkonur ekki að létta eiginmönnum lífið?

Ég sneri stólnum við, hann gerði ekkert sérstakt til að stoppa mig en sagði strax að hann væri ekki í skapi. Það er allt í lagi, hann segir það alltaf þegar eitthvað er að trufla hann.
Ég glotti bara og umla eitthvað “Núúúú???”
Á meðan hann gerir ekkert til að stoppa mig frá því að hneppa buxunum hans frá.
“Þú veist afhverju.” segir hann.
“Nei, ég veit að þú þarft að draga hugann að einhverju öðru” svara ég og held áfram að afklæða hann. Hann svara engu sérstöku öðru en að klára að klæða sig úr buxunum og setjast aftur í stólinn.

Þrátt fyrir allt er glettni mín ekki búin að hafa venjuleg og eignlega áætluð viðbrögð. En það er allt í lagi, ég er búin að sjúga þetta typpi í svo mörg ár að ef það er eitt sem ég kann í þessum heim, þá er það að láta þetta typpi koma.
Ég fer á hnéin og hann brosir létt, hann veit þetta svosum jafnvel og ég. Ég brosi til baka og tek hann upp í mig. Hann er ekkert harður en það er bara tímaspursmál. Ég sýg með smá afli og set hann eins langt og sjúpt uppí mig og ég get. Akkurat afþví hann er ekki í fullri reisn kemst hann mun lengra en venjulega, sérsaklega þegar ég sýg. Ég held í augnablik, hreyfi tunguna létt með og finn hvernig hann þrútnar út í kokinu á mér.
Hann hleypir út langdregnu “Aaahhhhh” og ég finn hvernig hann byrjar að vera ekki annarshuga.
Ég ákveð að halda athygli hans og dreg  hann hægt út þar til eingöngu kóngurinn er eftir uppí mér, passa að bleyta hann vel á leiðinni upp. Svo tek ég þétt utan um hiltið, rétt fyrir neðan munnin á mér og förum ég og hendin á mér hægt niður hann aftur. Upp og niður, aðeins hraðar. Og þegar ég er hamingjusöm með hversu mikið ég er búin að slefa og bleyta typpi á honum, þá leyfi ég höndinni að halda áfram en stoppa munnin með bara kónginn uppí mér og sýg af aðins meira afli. Hann grípur aðeins fastar í arminn á stólnum, ég finn hjartslátt og létt sæðsbragð.

Ég sýg þá fastar og nota tungbroddinn til að kitla blettinn þarna framaná sem ég veit hann fílar. Hendin fer hraðar fram og aftur á glæstum liminum sem glansar með munnvatninu. Hann stynur aðeins meira. Ég hlusta á fallegu stunurnar og fleiri fyrirboðum um yfirvofandi fullnæginu, bíðandi eftir rétta augnablikinu. Og rétt áður en hann kemur þá sleppi ég hendinni og renni munninum niður hann allann, tek hann allann upp í mig. Hann stynur hátt og langt, kemur samstundis, djúpt í kokið á mér. Grípur létt um höfuðið mitt og þrýstir sér örlítið lengra meðan síðust bylgjurnar af fullnægingunni líða í gegnum hann.

Hann brosti og sagði “Takk, ég þufti á þessu að halda” og ég brosti til baka, einsog ég gat með munn fullan af brundi á meðan ég fór af stað að klósettinu.
Þegar ég kom til baka var hann aftur kominn í vídjó gláp í tölvunni, af meiri áhuga í þetta sinn.