Ég finn að ég er að stara á hann. Mér finnst hann alltaf svo fallegur, jafnvel eftir öll þessu ár. Píkan mín hnippir í mig og minnir mig á að okkur saman finnst hann ekki bara fallegur heldur hann kveikir líka svo í okkur. Nærbuxurnar eru orðnar óþæginlega rakar og Píkan fær Heilan til að kalla fram mynd af Elsku Maka, nakinn og með harðann liminn í hendininni.
Maki tekur eftir að ég er í eigin heim og spyr hvað ég er að hugsa svona djúpt um.
“Þig nakinn” svara ég og flissa smá.
“Auðvitað” Glottir hann til baka.
Ég fer til hans, tek utan um hann og kyssi hann hann í smástund. Allan tíman varpar heilinn hinum ýmsu minningum af honum hörðum. Blauti bletturinn í nærbuxunum stækkar og ég veit ég fæ ekki frið fyrir þessum ímyndum nema ég geri eitthvað í því.
“Farðu úr fyrir mig.” Bið ég hann á sama tíma og ég byrja á að reyna að klæða hann úr að ofan. Hann hljóðlega hjálpar mér og þegar hann er ber að ofan þá stens ég ekki mátið og faðma hann og gref andlitið á mér í hlýfum og nöktum brjóstkassanum hans. Ég loka augunum, mér líður alltaf svo örugg í fanginu á honum og ég vil bara njóta tilfinningarinnar í augnablik. En Píkan á mér og Heilinn eru á öðru máli og meðan augum á mér eru lokuð þá heldur typpasýningin í hausnum á mér bara áfram. Ilmurinn af honum svo þétt upp við brjóstkassan hans og myndirnar eru bara greinilegri.
Ég klemmi augun föst, dreg djúpt inn andann til að flæða skilningavitin mín með ilminum af honum og einbeiti mér að myndunum sem heilinn minn dregur upp, hvað er það sem okkur langar í í dag. Myndirnar verða ljóslifandi og ég veit hvað mig langar í. Ég horfi í augun á honum og tek skref aftur og sest niður.
“Farðu úr fyrir mig.” Segi ég aftur og nikka hausnum tl hans.
Hann fer úr og stendur nakinn og glæsilegur fyrir framan mig og bíður eftir næstu skipun.
“Má ég sjá þig koma við þig?” Spyr ég og bít laust í neðri vörin mína.
Hann færir hægri höndina og tekur utan um stækkandi liminn. Höndin hans er kyrr og hann glottir. Hann vill að ég biðji um það sem mig langar í.
“Leyfðu mér að sjá þig strjúka þér.” Segi ég.
Hann rennir hendinni svo fimlega niður og svo upp aftur fallegan og núna beinstífan liminn.
“Mmmm, já svona rólega…” Segi ég.
Hann heldur áfram að stjúka sér og ég horfi hamingjusamlega á.
“Aðeins hraðar” Segi ég
Hann strýkur aðeins hraðar niður og svo upp. Ég elska að horfa á, fylgjast með minnstu breytingu á takinu sem hann beitir sig. Hvernig hann virðist herða takið ögn akkurat þegar hann fer yfir breiðastsa partinn neðst á kóngnum. Hvað strokurnar eru langar. Heyra hvernig hann stynur lágt með hverri stroku.
“Mig langar að sjá þig koma. Setstu og leyfðu mér að sjá.” Segi ég og klappa á sætið við hliðina á mér. Hann sest hjá mér og passar að ég hafi útsýnið sem mig langar í.
Höndin hans heldur áfram, upp og niður.
“Notaðu hina hendina og taktu utan um punginn þinn” Segi ég við hann.
Hann hlýðir og færir hendina, tekur sjálfan sig þéttu taki.
Ég brosi og horfi á hann færsta nær því að koma.
“Ætlarðu að koma fyrir mig?” Spyr ég hann
“Mhmm” svarar hann og hendin hans fer að hreyfast aðeins hraðar, herðir takið ögn.
Ég færi augum frá strokunum og horfi í augun á honum. Gríp aðeins í hárið á hnakkanum hans og keyrir höfiði hans ögn aftur. Nóg til að hann finni að ég er með tak á honum en ekki þannig að við slítum augnsamband.
“Komdu fyrir mig” Skipa ég.
Ég finn hann herðir takið og sé ég fullnæginuna taka yfir hann. Hann lokar augunum og ég lít niður og horfi á síður bununa af brund skjótast út meðan hann gefur frá sér langt sælu andvarp.
Hann opnar augun og þakkar fyrir sig, þessi elska þakkar alltaf fyrir sig.
“En vilt þú ekkert?” spyr hann og strýkur yfir píkuna á mér utanklæða. Finnur blauta blettinn.
“Nei,” svara ég “Þetta var akkurat það sem ég vildi.”
Comments are closed.